Prolog

„…Kiedy świat zacieśnia się do rozmiarów pułapki,
Śmierć wydaje się być jednym ratunkiem,
Ostatnią kartą, na którą stawia się własne życie…”




Nikt normalny by nie przypuszczał takiego obrotu sprawy? Prawda, nikt! Jedynie drogi, które się na nowo zeszły mogły wiedzieć jakie będą przeszkody, ale czy można było w taki sposób do tego podejść? Do tej wspaniałej przyjaźni a zarazem miłości? Nikt o tym nie wiedział. Jedno z najwspanialszych myśli kłębiących się w Nich, a uczucia będące jednym z pięknych doznań ich życia.
Kto mógł przypuszczać, że na Ich drodze pojawi się tak ryzykowna przeszkoda? Skaza, która będzie chciała ukochanych rozdzielić na zawsze. Przyczepiła się jak mucha do miodu nie chcąca z niego wyjść. Cóż…
Są w jednej wiekiem pułapce, z której muszą wydostać się. Jest to ostatnia szansa na uratowanie własnych żyć. Mająca na celu złączenie tych dwóch uczuć panujących w świecie.
 Błąkają się…!
 Nie wiedzą, którą drogę wybrać. Jaka jest najlepsza?!
Skaza panująca w Ich sercach jest większa od tej, która jest fizycznie nie możliwa. Lecz gdy Ktoś zauważy ukochaną osobę w objęciach innego, serce pęka na pół. Pragnie się zemsty na drugiej osobie. Zabić Ją, aby Ta pierwsza o niczym nie wiedziała. Pragnąć wypruć flaki, przebić serce by mieć z mordu satysfakcje. Zaśmiać się szatańsko z swojej pewności!
Druga osoba cierpi bardziej niż pierwsza po ważnej stracie. Serca pęka z bólu widząc ostatnie tchnienia, spojrzenie i lekki uśmiech. Pała nienawiścią do oprawcy. Pragnie zemsty za odebranie miłości życia!




„Ci, których kochamy nie umierają,
Bo miłość jest nieśmiertelna”



Każde tchnienie, oddech, czy także dotyk? One dla kochających się są wieczne i nieśmiertelne. Miłość w ich sercach zawsze będzie trwała przez tysiące lat, gdy zasieje się ziarenko to zaczynają hodować, aby w końcu być razem do samego końca swoim dni. Plony miłości wykwitną do rozsiania owoców.
Szczęście może się pojawić w każdym momencie ich długiego, a także krótkiego życia. Linia losu może wydawać się zbyt krótka, ale akty miłości są wiecznością. Serce przestaje bić, lecz zostaje zawsze w pamięci wraz z duszą. One w całym naszym poprzednim życiu były najważniejsze!?